EXAMINATION OF THE OPINIONS ABOUT PLAY OF MOTHERS WHO HAVE CHILDREN WITH SPECIAL NEEDS
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.17119512Keywords:
children with special needs, development, playAbstract
Play is both fun and educational for children. Playing games contributes to children's cognitive, language, social, psychomotor and personality development. Play acts as a bridge between the child's imagination and the world, improving their interpersonal communication. In other words, children learn to empathize with others through play, to respect others, to realize their responsibilities in mutual relationships, to be patient, to have rules and to obey them. Play is a tool that contributes to all developmental areas for children with special needs who exhibit characteristics different from normal development characteristics. This research aims to examine the views of mothers with children with special needs on play. This research was conducted using the phenomenological method, one of the qualitative research methods.
Data were obtained from a total of 15 mothers with children with special needs who participated in the research voluntarily through semi-structured interviews and were analyzed and interpreted. Validity and reliability studies were conducted on the obtained data. Although the majority of the mothers who participated in the research were aware of the importance of play for their children's development, they stated that their children encountered some problems in playing games.
References
Akgün- Giray, D. (2022). Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklarda doğal bağlamda sunulan hayali oyun müdahale paketinin etkililiği. Doctoral dissertation, Anadolu University.
Ayan, S., Memiş, U.A., Eynur, B.R. & Kabakçı, A. (2012). Özel Eğitime İhtiyaç Duyan Çocuklarda Oyuncak ve Oyunun Önemi. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık Ve Tıp Bilimleri Dergisi, (2): 4, 80-89.
Babahanoğlu, R. & Kaya, N. G. (2023). Engelli çocuğa sahip ebeveynlerin yaşam doyum düzeylerinin incelenmesi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 20(3):886-898.
Biber, K. (2012). Portage erken eğitim programının aile ve kurum ortamında yaşayan 5-6 yaş çocuklarının gelişimleri ile aile katılım düzeyi üzerindeki etkisi. Doctoral dissertation, Marmara University.
Birkan, B. (2001). Küçük adımlar kursunun gelişim geriliği olan çocuğa sahip annelerin küçük adımları uygulama becerilerini kazandırmalarına etkisi. Doctoral dissertation, Anadolu University.
Birkan, B. (2002). Erken özel eğitim hizmetleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 3(2), 99-109.
Burgaz Uskan, S. B. & Bozkuş, T. (2019). Eğitimde Oyunun Yeri. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5 (2), 123-131.
Cengiz, S. G. & Yaşar-Ekici, F. (2022). Portage Erken Eğitim Programı. Erken Çocukluk Döneminde Alternatif Eğitim Modelleri ve Yaklaşımları (Editör: Duygu YALMAN POLATLAR). (s.191-258). İstanbul: Efe.
Creswell, J. W. (2014). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Sage.
Creswell, J. W. (2018). Nitel araştırma yöntemleri; beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. (Çev. Ed. Bütün, M. & Demir, S. B.) Ankara: Siyasal.
De Falco, S., Esposito, G., Venuti, P. & Bornstein, M.H. (2008), Fathers' play with their Down Syndrome children. Journal of Intellectual Disability Research, 52: 490-502. https://doi.org/10.1111/j.1365-2788.2008.01052.x
Deniz, E. A. (2019). Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin Otizmli Çocuklarda Sosyal Becerilerin Gelişimine Etkisinin İncelenmesi. Master’s Thesis, Necmettin Erbakan University.
Duran Düşünür, A. (2018). İlkokullarda kaynaştırma eğitiminde karşılaşılan sorunlara ilişkin öğretmen görüşleri. Master’s Thesis, Pamukkale University.
Fallon, J., & MacCobb, S. (2013). Free play time of children with learning disabilities in an noninclusive preschool setting: An analysis of play and nonplay behaviors. British Journal of Learning Disabilities, 41(3), 212-219.
Güleryüz, Ş. O. (2009). Kaynaştırma eğitimine devam eden engelli öğrencilerin akranları ile ilişkilerinde karşılaştıkları sorunların değerlendirilmesi. Master’s Thesis, Selçuk University.
Gülveren, A. C., Yücesoy Özkan, S., & Öncül, N. (2022). The examination of special education teachers’ views on teaching play skills to children with autism spectrum disorders. Journal of Qualitative Research in Education, 29, 56-77, doi: 10.14689/enad.29.3
Gürsoy, F., Aydoğdu, F., Aysu, B. & Aral, N. (2019). Engelli Çocuklarda Oyun İle İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerdeki Eğilimler. Çocuk ve Gelişim Dergisi, 2 (4), 44-57. DOI: 10.36731/cg.658991
Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 62-80.
Kaya, A. (2010). Oyun müdahale programının 3-5 yaş arasındaki özel gereksinimli çocukların bilişsel becerilerinin desteklenmesindeki etkililiğinin incelenmesi. Master’s Thesis, Ankara University.
McGrew, E. A. (2021). Early Childhood Special Educators’ Perceptions of Play for Children with Disabilities Within Preschool Settings. Master’s Thesis, San Francisco State University, California.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi. (S. Akbaba-Altun ve A. Ersoy, Çev.). Ankara: Pegem Akademi.
Özer, A. , Gürkan, A. C. & Ramazanoğlu, O. (2006). Oyunun Çocuk Gelişimi Üzerine Etkileri. Fırat Üniversitesi Doğu Araştırmaları Dergisi, 4 (3) , 54-57.
Papatğa, E. (2012). Otizmli çocukların oyun becerileri ile davranış ve sosyal beceri özelliklerinin karşılaştırılması. Master’s Thesis, Trakya University.
Pehlivan, H. (2016). Oyunun Gelişim ve Öğrenmedeki Rolü. Journal of Human Sciences, 13(2), 3280-3292.
Pijl, S. J., Frostad, P., & Flem, A. (2008). The Social Position of Pupils with Special Needs in Regular Schools. Scandinavian Journal of Educational Research, 52(4), 387–405.
Poyraz, H. (1999). Okul öncesi dönemde oyun ve oyuncak. Ankara: Anı.
Sazak Pınar, E. (2006). Dünyada ve Türkiye'de erken çocukluk özel eğitiminin gelişimi ve erken çocukluk özel eğitim uygulamaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 7(2), 71-83.
Sevinç, İ. & Babahanoğlu, R. (2016). Engelli çocuğa sahip ailelerin aile yükü değerlendirme durumlarının tükenmişlik düzeylerine etkisi: Konya örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 19(2),109-121.
Tenikeci, Z. & Cevher-Kalburan, N. (2021). Opinions of parents of children with special needs about outdoor playgrounds. Ankara University Faculty of Educational Sciences Journal of Special Education, 22(1), 87-112. doi: 10.21565/ozelegitimdergisi.641460
Uygur, E. H. (2022). Down sendromlu öğrencilere uzaktan eğitim yoluyla uygulanan oyun etkinlikleri modülünün motor beceri üzerine etkilerinin incelenmesi. Master’s Thesis, Pamukkale University.
Ünver, G., Talu-Bümen, N. & Başbay, M. (2010). Faculty members’ perspectives towards secondary teacher education graduate courses at Ege University. Education and Science, 155(35), 63-77.
Yağar, F. & Dökme, S. (2018). Niteliksel araştırmaların planlanması: Araştırma soruları, örneklem seçimi, geçerlik ve güvenirlik. Gazi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(3), 1-9.
Yalçın, H. (2022). Bir Araştırma Deseni Olarak Fenomenoloji. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(Özel Sayı 2), 213-232. https://doi.org/10.18037/ausbd.1227345
Yaman, T. (2015). Beden Eğitimi ve Oyunun Hafif Düzey Zihinsel Engelli Bireylerin Sosyal Beceri Kazanımları Üzerine Etkisinin Araştırılması. Master’s Thesis, Mehmet Akif Ersoy University.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık
Yılmaz, Z. (2019). Özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin açık hava oyun parklarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Master’s Thesis, Pamukkale University.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Nisa Gökden KAYA
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
