Modernleşmenin ortaya çıkardığı bireycilik, zamana ayarlı, mekanik, tekdüze ve hızlı yaşam tarzı, özellikle kent insanlarında, iletişimsizlik, yabancılaşma, yaşama karşı duyarsızlık ve bunalıma yol açmaktadır. Yaşam tekdüze, mekanik, kendini tekrarlayan ve biri diğerinden farklı olmayan günlerden oluşmaktadır. İnsanların birbiri ile duygusal paylaşımları ortadan kalkmaya ve yaşam bir görev bilinciyle sürdürülmeye çalışılmaktadır. Söz, sadece yapılıp edileceklerin paylaşım anında veya bunlarla ilgili anlarda var olmaktadır. Kuru ve yavan söz, fazla bir şey anlatmamasına rağmen, suskunluk, insan ruhunun derinliklerinde birşeylerin yolunda gitmediğinin ip uçlarını vermektedir.

The individuality created by modernization, time-adjusted, mechanical, monotonous and rapid lifestyle, especially in urban people, leads to loss of communication, alienation, indifference to life, and depression. Life consists of monotonous, mechanical, self-repeating and non-distinct days. People's emotional sharing with each other is beginning to disappear, and people try to continue life with a consciousness of duty. The word exists only at the moment of sharing about which things will be done. Even though simple and plain words don't say much, silence gives clues that something is not going well in the depths of the human soul.