Modernleşmenin ortaya çıkardığı bireycilik, zamana ayarlı, mekanik, tekdüze ve hızlı yaşam tarzı, özellikle kent insanlarında, iletişimsizlik, yabancılaşma, yaşama karşı duyarsızlık ve bunalıma yol açmaktadır. Yaşam tekdüze, mekanik, kendini tekrarlayan ve biri diğerinden farklı olmayan günlerden oluşmaktadır. İnsanların birbiri ile duygusal paylaşımları ortadan kalkmaya ve yaşam bir görev bilinciyle sürdürülmeye çalışılmaktadır. Söz, sadece yapılıp edileceklerin paylaşım anında veya bunlarla ilgili anlarda var olmaktadır. Kuru ve yavan söz, fazla bir şey anlatmamasına rağmen, suskunluk, insan ruhunun derinliklerinde birşeylerin yolunda gitmediğinin ip uçlarını vermektedir.